Het vervolg.

Dinsdag het was weer laat gisteren er werd nog wat nageproeft op de veranda en tja hoe later de avond....nee des te vermoeider de mens.



wat doe je in mijn zonlicht, move!



Maar goed eerst een rondje om het zwembad en dan een goed ontbijt. Vandaag gaan we met Jeroen op pad een tour naar de pinquins Prachtig ze zo kort bij te kunnen bewonderen en tja sta je te fotograferen wordt je aangetikt nee niet door de locals of toch wel, ik stond in het zonlicht van zo'n jochie die naast mij verscholen in een spleet lag te zonnen baden. Prachtig dat dit toch allemaal nog bestaat.



Alras in het busje en dan voort richting Kaap de goede Hoop want als je er dan toch bent dan moet je daar natuurlijk ook geweest zijn. Althans als het in je programma past want hoe je het wend of keert eigenlijk is een week gewoon weg te kort om al die indrukken op te doen. Nu enkele maanden later komen de herinneringen naar boven en beleef ik alles weer opnieuw.

 Na enkele uren rijden, het is toch verder als gedacht zijn we dan aangekomen bij de poort  van het National Park: Cape of Good Hope en dan te bedenken dat als men hier aankwam per schip die z.g kaap nog gerond moest worden. Vele schepen hebben het niet gered. Maar goed wij zijn over het land gekomen vandaag en zullen de Kaap ronden per auto. Dat blijkt dus ook nog een hele tocht te zijn. Maar o, o, wat is het hier bijzonder mooi. Het licht is briljant de kleuren intens. Er was een tijd, die van de cellulose kleinbeeld film dat we een pola filter gebruikte om deze intense kleuren te verkrijgen en zie nu in het digitale tijdperk zonder filter wel een klein beetje de belichting aanpassen en ja wel mooier kan eigenlijk niet. Op de route diversen dieren , nee geen leeuwen of andere Big 5 die zitten in een ander gedeelte van Zuid-Afrika maar wel hele mooie springbokken, Bavianen die vooral van achter het glas moet bekijken. Heb verhalen gehoord hoe ze een Rhodesian Ridge back gescalpeerd hebben dat wil je niet weten. Maar als je de tandjes gezien hebt dan weet je genoeg.  Maar ook zeer statige struisen ook die lijken onschuldig maar zijn toch wel erg groot als je erbij staat. Doet me weer even terug denken aan mijn oude buurman die eens 60 kuikentjes kocht als bijverdienste in een leegstaande kas. Die kwam ook tot de ontdekking dat ze hard groeien en groot worden. Wel daar zijn we dan. Het zuidelijkste puntje van Zuid-Afrika.

We zijn nu dan wel bij het bord maar de Kaap is dus die hoop steen op de achter grond en dat die groot is kun je zien op de navolgende foto's:

Boven op de Kaap een verbluffend uitzicht naar het nog zuidelijker stukje alwaar je als toerist niet naar toe kan. Hier komen de Ocean's dus samen. Mensen hier kan ik dus wel uren blijven turen en hoe langer je kijkt des te meer je ziet. Muisjes, Salamanders (gitzwart) maar dan blijkt er ook een Kaapse marmot voor je voeten verscholen te liggen schuilen voor de zon die hier zeer, zeer sterk is dus smeren, smeren. Dan weer terug met de kabelbaan naar het platform waar de wagens staan. Echter de innerlijke mens roept en dus besluiten we alhier de lunch te gebruiken in Rest Two Oceans. Blijkt het, het restaurant te zijn van de mensen die we gisteren ontmoet hebben tijdens de lunch. Super, ook hier weer volop genieten van het uitzicht maar ook van een stuk onvervalste local music. De medewerkers beginnen "spontaan"te zingen als blijkt dat er een jarige is. En geen flauw Lang zal hij leven zo snel mogelijk er door jassen nee, zeker een kwartier wordt er door de medewerkers gezongen prachtig.



Voldaan stappen we na de lunch in de auto en ja op de terugweg door het park zien we weer andere dieren die ons verbazen. Als we dan weer en route zijn komen we langs souvenir verkopers. Veel houtsnijwerk in lokale vormen maar ook de Big Five, hier stap ik uit en score m'n waterbuffel een loei zwaar stuk maar de moeite waard en naar enig afdingen, tja dat hoort erbij kan ik hem meenemen tegen een faire prijs. Tjonge en dat moet dus als hand bagage mee. Mijn collegae hebben zich zeker een breuk gelachen en ik gesjouwd maar ja de eerste van de vijf heb ik volgende keer een ander.

De beroemde weg van de auto reclames: Chadman's Road.

Dan gaat de telefoon als we op de beroemde kustweg rijden Chadman's route alwaar menig automobiel fabrikant zijn promo's opneemt. We rest van de groep is op een mooie locatie aan het loungen of we ook komen. En je begrijpt het al natuurlijk wij komen ook. Op een mooi stukje strand tafels in het zand en het wordt laat later begrijp ik pas dat dit één van de beroemdste clubs van de Kaap is en dat daar vertoeven enkel voor de welgestelde is weggelegd. Zoals eerder opgemerkt het besef komt nu pas als ik mijn ervaringen deel met hen die al eerder op de Kaap geweest zijn. 

en het werd later en de zon ging neder.