Het vervolg

Maandag, de ochtend begint alweer vroeg met het roepen van de Hadada, de grijze ibis. Eerst een ontbijtje op de veranda en dan in het busje naar Klein Constancia.

Op slecht een 20 minuten rijden komen we dan in de wereld van de wijnen. Een uitgestrek landschap tegen de bergen en dus goed beschut tegen allerlei weersinvloeden.

De wijnmaker Adam Mason met zijn hondje zal ons persoonlijk rondleiden. Daarvoor gaan we met de Zuid-Afikaanse pickup een 4X4 het terrein in en hij die het nog niet wist weet nu waarom je dan beter niet tegen een rol beugel kan gaan staan want hier zijn de gaten in het pad echt gaten dus is het stevig heen en weer geschud worden. Vol passie verteld ons waarmee hij bezig is en wat hij verwacht wat de toekomst ons hier zal gaan brengen nieuw technieken worden geintroduceerd zolang het de kwaliteit maar ten goeden komt.

Hetis opmerkelijk dat het hier van oudshet enkel gind om de Sauvignon Blanc en de Vin de Constance, die machtige zoete wijn. Tegenwoordig wordt er ook volop gewerkt met blauwe soorten en dus is er ook prima rode wijn van dit estate die gemiddeld 4 tot 5 sterren scoren in de Paltters. Wil je hier meer van zien klik dan op het volgende adres: KC - Platters.

Vanaf bijna het hoogste punt in de wijngaarden heb je na die turbulente rit dan ook een magnifiek uitzicht over het landgoed. En terwijl Adam verteld komt onze geschiedenis weer voorbij want dat is wel duidelijk de Hollanders hebben een zeer grote invloed gehad samen met de Engelsen als het gaat om de ontwikkeling van de Kaap.

Prachtig om te zien hoe men hier met het water omgaat maar ook hoe veel invloed de bergen hebben en hoe specifiek dit bepalend is voor de keuze van de druivenrassen die men gebruikt voor hun wijnen.

 Als we dan weer terug zijn op de winery worden we rondgeleid door de productie area die klaar staat om de druiven in ontvangst te nemen. Links en rechts zie je al enkele huizen oogsten hier wachten ze nog even maar de spanning is voelbaar. Alls is spik en span en in topconditie om de druiven die bijna zover zijn te ontvangen. Zonder dat we het eigenlijk merken komen we dan aan in de Graal van één van Zuid-Afrika's beroemdste wijnen. Ooit de duurst betaalde zoete wijn te wereld. Ja, Ja dit is dan ook de kelder waar de Vin de Constance licht te rijpen en te wachten op de release.

Als we dan verder lopen komen we uit bij Duggie's dungeon een oude kerker in de gewelven van het gebouw. Nu mooi onderhouden en ingericht als proefruimte. Zo is het eens niet geweest. Want zo prettig als het er nu toeven is. Je krijgt beslist geen dorst zo hard zal het in verre verlden tijdens geweest zijn. Er zal heel anders gevloeid hebben als de wijn die wij vandaag de dag mogen proeven. Het is ook een periode die nergens weg gestopt wordt. Het mag duidelijk zijn dat de mensen zich heel erg bewust zijn van wat er hier allemaal gebeurd is. Nagenoeg ieder bedrijf heeft wel een ruimte waar aandacht besteed wordt aan dit gedeelte van de historie die nu als donkere periode wordt aangeduid.

Als we dan de witte en de rode wijnen hebben geproefd komt de Vin de Constance ter tafel. Tja dan moet ik even mij kans waarnemen om te zien of er ook een gerjipte Vin de Constance geproefd kan worden. Want als er één plak op de wereld is waar er mogelijk oudere flesjes kunnen zijn is datr hier. Adam reageert direct op mijn vraag met het halen van een exeplaar van 1995. Op de foto is goed te zien wat dit betekent voor de kleur. Echt een wereld van verschil. Ook in de smaak is er een hoop anders. Maar het blijft een imponerende wijn. Als jonge wijn geurend naar gedroogd vers hooi en stro met prachtige volle fruit tonen en een elegante lang afdronk wat een klasse. Maar dan de gerijpte versie die nog vele jaren lager had kunnen rijpen maar vandaag onze tong mag strelen. Prachtige mahonie teint, in de neus noten en tuttue ftuttie op de tong enige strakke tonen die direct gevolg worden door een aristocratische zoetheid met noten, honing, abrikozen en een héle lange afdronk. Wat een Grandeur.

Maar ja aan alles komt een eind en buiten wacht een braai in de tuin van het landgoed. Als wijnmaker moet je dus van alle markten thuis zijn want onze gastheer ontfermt zich zelf over de braai en met swung worden Lomo's, kipspiezen en worsten bereid. Vergezeld van een frisse salade en natuurlijk de klasse wijnen van Klein Constancia. A wel jullie begrijpen het wijn moet je genieten en dat hebben we hier dan ook weer gedaan onder de Zuid-Afrikaanse zomerzon met het gegak van de Nijlganzen op de achtergrond.

Goed we zitten dus vandaag in Constancia en nadat we ons opgefrist hebben staat alweer een volgend estate op ons te wachten. Ja, we zin er druk mee. Eigenlijk bijna tegenover KC dat merk je dan als je dezelfde weg weer terug rijdt maar dan links af slaat ipv recht komen we op Buitenverwachting waar Lars Maack (eigenaar) ons opwacht samen met zijn honden. Rodesian Ridgeback's, pronkruggen. Tijdens de rit er naar toe wordt ons al verteld dat deze locatie ook gebruikt is voor de film Blooddymonds en dat één van de honden daar ook in gefigureerd heeft. Wel de bewuste hond is niet meer maar er is wel een koppel prachtige jongere honden aanwezig. Als leifhebben van honden is het mooi om deze honden in hun eigen habitat te mogen gadeslaan en ja dan moet ik ook ff stoeien met het stel. Indrukwekkend maar zeer aanhankelijk en bij deze was geen spoortje narigheid waar te nemen.

Sterker in één van de bomen van de tuin zit een uil met twee jongen. Alvorens de honden los mogen wordt er eerst gekeken of de jongen niet ergens op het gazon zitten want: niet honden zijn het gevaar nee, de uil die zijn jongen beschermd pak t de honden aan en dat kan leiden tot gemene verwondingen dus op moment dat de jongen en de ouders gespot zijn mogen de honden even lekker los gaan. We vervoegen ons naar de proefkamer. Lekker geen officiëel gedoe maar gewoon lekker los clubjes om in te zitten en lekker ontspannen de wijn proeven en praten over wat hem bezig houdt. Voor al de Chardonnay springt er weer uit dat is en blijft toch één van ded specialiteiten van dit huis niet voor niets behorend tot de top 5 van Zuid-Afrika.

En tja als het buiten donkerder en koeler begint te worden mogen we ons begeven naar het restaurant voor een mooi geblanceerd diner van een uitstekend niveau bevloeid met.............. om daarna op de veranda de koffie te genieten. Lars dank voor deze  baye mooi ervaring.

En zo komt deze dag ten einde. Morgen hebben we vrijaf en staat er voor de liefhebbers een tour op het programma. Maar daarover de in het volgende bericht meer.

Zoals beloofd.

Zaterdag 15 januari.

Met de eerste trein die vanuit Veenendaal gaat naar Schiphol. Geen sneeuw, ijzel of andere weers invloeden die de boel vertragen kunnen. Dus geheel ontspannen naar de zon. Want dat, dat goed zit weten we al enige weken sinds we de weather app hebben ingesteld op Kaapstad.

Op Schiphol aangekomen ben ik één van de eerste en dat terwijl ik dacht nog wel iets verlaat te zijn. Goed collegae komen ook aan en de trip kan beginnen. Vlot door de douane en dan snel nog even shoppen, want ja we blijven Hollanders die voor een koopje altijd te vinden zijn en de parfum doet het hier altijd beter als bij de lokale parfumerie.

Snel een kop koffie en dan naar de gate. Tjonge iedere keer weer verbaasd het mij hoe groot dat Schiphol toch eigenlijk is, ik zie een vliegtuig uit China staan en denk weer even aan het moment dat we Chantalle mochten ophalen. Blijft toch apart ze is al weer elf jaar.

Ja, ja het vliegtuig staat er maar voor dat je erin bent ben je nog even bezig. Controles, controles en dan naar je stoel. Bingo ik zit ingesloten tussen twee personen. Dus dat wordt de komende uren (11) krap zitten. Maar goed wie kan zeggen dat hij even naar Zuid-Afrika mag dus we klagen niet en nemen dit ongemak gewoon voor lief. Als we eenmaal los zijn begint het toch echt. Op het scherm in de stoel voor ons krijgen we realtime informatie over waar we ons bevinden hoe hoog en hoe snel we gaan tov de grond.

De vlucht verloopt spoedig op een hoogte van ruim 10.000 meter en met een snelheid van ruim 500 km gaat de wereld snel voorbij hoewel. We vliegen al enige tijd boven Afrika en wel specifiek een héle grote zandbak. En na twee uur besef je toch pas echt goed hoe groot de woestijn dan wel is wat meteen maakt dat de Paris Dakar ralley dan toch ook weer een andere dimensie krijgt. Je zal er maar in staan.



zand, zand en nog eens zand. Dit is wat anders als de zandbak van vroerger.





Het is tegen elf uur als we landen op airport Kaapstad. Een groot bord maakt duidelijk dat we er zijn.
In de ontvangsthal staan Petra en Jeroen on al op te wachten voor een vlotte tranfer naar de
 De verdwaaldeboer  in Constancia. Een prachtige villa voorzien van alle gemakken waar je echt thuis komt. Het klinkt raar maar Petra en Jeroen lukt het en dat blijft ook zo de komende dagen dat we daar mogen verblijven. Sterker het is hun werk maar je voelt je zo op je gemak dat ik het genant vind om zo voor mij te laten lopen. Goed het is nacht als we dus aankomen en we kijken uit op Kaapstad en zien dan ook de lucht koper gloeien van de verlichting in de verte.

De Kaap vanaf de Verdwaalde boer.

  Ontvangst met Boschendal bubbels en sushi en die gaan we nog vaak zien de komende dagen ze zin er gek op in de Kaap. En tja zoals verwacht wordt het later en later de temperatuur is heel lekker (het is zomer) en als dan op een gegeven moment de Laliba's beginnen te krijsen dan wordt het al snel duidelijk dat ik mijn eerste zonsopgang in de Kaap mag gaan beleven en ja het is waar zoals velen illusteren reizigers naar de Kaap hebben beschreven  het is bijzonder.

Zonsopgang.

Wel nog even een uurtje de oogjes toe genieten van de nieuwe geluiden om dan de reeds begonnen zondag tot ons te nemen. Het mag duidelijk zijn dat op zo'n locatie je eigenlijk wel daar wil blijven maar ja het onbekende lonkt en als Jolanda dan ook aangeeft wel met enkele, zij die willen, een tourtje te maken dan is deze jongen direct klaar voor vertrek. We stappen in de Landrover (kon niet beter) en rijden richting Houtbaay om daar op een boot te stappen richting Seal Isle. De rotsen net buitensgaats alwaar honderden zeeleeuwen verblijven. We varen er tegen de wind in naar toe en dat hebben we geweten, ons konden ze zien maar niet ruiken maar wij hun wel mijn god de stenen zin dus wit van jaren ontlasting en dat heeft een duidejlijke geur. Overal zeeleewen en zij die in het water liggen steken, heel aardig, één borstvin (flipper) omhoog. De gids verteld later dat dit is om hun temperatuur te regelen anders koelen ze teveel af in rust.

 Terug varend krijgen we het gevoel van de oceaan forse golven die enige niet welwillende gevoelens in de buikstreek doen opkomen. Gelukkig is het niet ver meer en weet ik uit ervaring dat zodra je aan land bent alles weer voor bij is. Wat een prachtige beleving en dit is nog maar dag één de dag dat we niets zouden doen. Wel doe mij nog maar zo'n dag. Wat een indrukken.  Nu een paar weken later schrijvend komt er steeds meer boven zeker als ik dit doe terwijl ik de reis terug zie aan de hand van de foto's (het waren er maar 700, ideaal die digi dingen).

De haven naderend werden de golven minder en keken we uit op een modern township met huizen die door de overheid geplaatst zijn. Maar op slechts enkele minuten hier vandaan moeten ze het doen met golfplaten. Wordt je weer even stil en besef je hoe goed we het hier hebben.

In de haven bedeeld een zeeleeuw om voedsel links en recht borden die waarschuwen dat het wilde dieren zijn en dus ook kunnen bijten en gezien de tandjes wil je dat niet beleven. Met de rug staan we nu naar Chadmansroad welke we later in de week zullen berijden. De weg voor de auto reclames.

Maar daarover later meer. Inmiddels moeten we ons zels al een beetje haasten (typisch ons) want hier lijkt niemand haast te hebben. Een Zuid-Afrikaanse pick-up rijd voor ons de weg op. En er wordt ons verteld dat dit nog wel eens gebruikt wordt als men om een pickup vraagt als taxi. Europ of Zuid-Afrikaans wel, wij weten het nu dus en dat zal ons niet gebeuren. Voor effentjes niet erg maar je zal maar een hele dag zo zitten. Hoewel je hier niet anders ziet. Veiligheidgordels, rolbeugels stoeltjes?

Pick-up

Terug naar de Verdwaalde boer om on op te maken voor een diner aan het strand. Jongens het werd weer laat. 

Er is weer leven in de brouwerij.

Lang was het stil, een beurs Wine Proffessional en direct daarna een pracht reis naar Zuid-Afrika, komende week wil ik een verslag gaan schrijven, direct gevolgd door een examen  voor Magister Vini en dan .......

kortom heel veel te doen en dan even geen tijd om te schrijven op het blog maar goed vanaf volgende week zal ik het blog weer gaan vullen met wetenswaardigheden en of belevenissen.

Drink een goed glas op het jaar van het konijn want het beloofd een pracht jaar te worden. Kon he fat choi.